خواص فیزیکی سنگ ها
شناخت خواص فیزیکی سنگ های ساختمانی شامل ویژگی های مربوط به وزن، حجم، ساخت، قابلیت رسانایی آب و گاز و قابلیت رسانایی گرما و الکتریسیته و مغناطیس و غیره است. وزن مخصوص، تخلخل و سایش پذیری از خواص فیزیکی است که در سنگهای ساختمانی مورد توجه است.
وزن مخصوص: عبارت است از نسبت وزن معینی از فاز جامد سنگ به وزن همان حجم از آب مقطر. وزن مخصوص بخش جامد سنگ را می توان بر اساس وزن مخصوص کانی های تشکیل دهنده آن با در نظر گرفتن درصد آنها به دست آورد.
تخلخل: سنگها همیشه متراکم نیستند. بعضی از آنها حاوی منافذ به هم پیوسته، شکاف، منافذ و حفره های مجزا هستند. وجود این حفره ها اهمیت زیادی در خواص مکانیکی سنگ دارد. به طور کلی هرچه تخلخل بیشتر باشد مقاومت مکانیکی سنگ کمتر است. وجود این حفره ها که اکثرا در سنگهای تراورتن دیده می شود می تواند یک امتیاز باشد؛ زیرا باعث چسبندگی سنگ با ملات و سازه می باشد. این ویژگی منجر به کاربرد روزافزون سنگ تراورتن در نماهای ساختمانی شده است.
مقاومت فشاری و سایشی: غالبا در سنگها امتداد و سطوحی یافت می شود که در آنها نیروی چسبندگی و اتصال دانه ها نسبت به امتدادهای دیگر کمتر و یا به حداقل رسیده است. این سطوح در سنگهای رسوبی منطبق بر صفحات لایه ها قرار دارد. سختی مشخص کننده میزان نرمی و یا سختی جسم در برابر خراش حاصل از جسم دیگر، سختی استاتیکی نامیده می شود؛ در حالی که سختی سنگ در برابر ضربه، سختی دینامیکی نامیده می شود. این دو سختی با یکدیگر مساوی نیستند. سختی یک سنگ میانگین سختی کانی های تشکیل دهنده آن است.